Deborah

Casimir met zijn tante

Deborah met tante en oma

Tante Mawumenyo's gezicht spreekt boekdelen

Deborah

Raabi, met broer Casimir en zusje Deborah

Aan de poort van opa en oma

De rommel die de kamer vulde

Casimir en tantie Paula. Hij wil reeds een plankje aan de muur bevestigen, maar eerst moet er nog heel wat werk verzet worden. De schrijnwerker, de metser en de schilder moeten nog komen.

Dinsdag 13 september zijn we op het spoor gekomen van ‘onze’ Deborah.
Deborah is het jongste meisje van Pauline oudste, in 2004 overleden broer (même père) Jonathan. Tussen ons (Deb & me) was het liefde op het eerste zicht, in 2007.  Ondertussen verhuisde mama Essi, met Deborah en een broer waar ik me niets van herinner: Casimir, en met achterlating van de wat ziekelijke Raabi.
Bij de oudste zus van Essi hebben we de draad terug kunnen oppikken. Zij beloofde ons met de beide kinderen tot bij opa en oma Tossou te komen. Misschien hebben onze inspanningen voor Raabi er iets mee te maken? Het is een gok. We zijn ondertussen opnieuw 3 dagen met Raabi van dokter naar analyse naar dokter getrokken. Zijn oogleden zijn soms erg gezwollen. en geven hem veel last. Ik dacht drie weken geleden dat dat met de malaria te maken had, maar het is dus nog een ander probleem. We hebben al een hele apotheek aan geneesmiddelen gekocht. Hopelijk helpt het.
In ieder geval heeft grote zus woord gehouden en dezelfde dag is ze op de proppen gekomen met Deborah (8) en Casimir (13), bij opa en oma. Het was drie jaar geleden dat ze daar nog geweest waren.
Het kamertje waar ze toen sliepen, op het erf van opa en oma was huiveringwekkend. Ik kan begrijpen dat ze daar niet gebleven zijn. Erg hard.
Erg.
We hebben nu de originele geboorteakte van Deborah in ons bezit. Van onze vrienden Koffi en Monique hebben we echter ondertussen geleerd dat adoptie in België niet toegestaan wordt wanneer één van de ouders nog leeft. Zelfs wanneer die akkoord gaat. Dus : little hope.
We zijn begonnen met de opruiming, renovatie en opfrissing van de kamer van wjjlen Jonathan, zodat Casimir daar kan verblijven. We vrezen dat hij anders één van de vele kleine boefjes van de grand marché wordt. Raabi verhuist na ons vertrek naar zus Georgette, in Agbata. De kleine Raabi kan onmogelijk nog zorgen voor zijn oude opa (die dat wel eist en die stilaan zwaar hulpbehoevend wordt). Bij Georgette zal Raabi veel beter omringd zijn, met nichtje Ella (die nu bij ons overnacht), Carole en neef Benoit. Casimir is een stuk steviger gebouwd, en zal volgens ons baat hebben van een verblijf bij oud schoolhoofd Tossou. Vandaag (woensdag) heeft hij tegen Pauline gezegd dat hij normaal bij een tante op de grond slaapt, met nog 2 kinderen.
Woensdag is er een schrijnwerker langsgekomen, die het bed, het plafond en de muggenramen zal herstellen. Wij hebben hier nog een muskietennet, dat we nog nooit gebruikt hebben. Bij ons dichtbij de oceaan zitten er veel minder muggen (wel veel vliegen). Te veel wind denk ik.
Vandaag, donderdag, komt de metser, om de vloer terug in orde te brengen. Dan komt er ook nog een schilder.