Berlingo Blues

Onze Berlingo ligt al 2 maand in de lappenmand. Nicht /vertrouwenspersoon (ex?) Mamavi heeft onze wagen tegen onze wensen in uitgeleend aan een jonger familielid. Met alle onzalige gevolgen vandien. We zouden zeker met onze Berlingo afgehaald worden van de luchthaven, nu een week geleden. Niet dus. Nu zijn We nog eens onderweg naar de mecanicien waar de patiënt ligt te zieltogen.
Wat het probleem is,  is  niet altijd duidelijk. De laatste berichten zijn dat het i jectiesysteem plus de mazout pompen naar de wip waren. Het is een raadsel wat men uitgespookt heeft. Een zaak is duidelijk : indien (!) de wagen hersteld raakt, wordt hij niet meer uitgeleend.

Onze vaste chauffeur Violet heeft 2 wagens, maar die staan allebei in panne. We hebben dan een Mazda kunnen gebruiken van zijn vriend. Deze Mazda had dan weer geen batterij, en, zo bleek zondag, de ruitenwissers deden het ook niet. Buiten deze kleinigheden was de wagen prima in orde. Zij het dat de linkerachterschokdemper nogal luidruchtig tegen de straatstenen bonkte bij elke oneffenheid (!) en dat het keuringsbewijs al 2 jaar verlopen was. Oh ja, ook geen verzekering. Maar buiten dat ... geen probleem.


De man die onze bouwwerken tegenwoordig in goede banen leidt, Blaise, ook familie van Pauline, is deze week naar Marokko voor drie weken, voor een oogoperatie. Ondertussen mogen wij zijn wagen gebruiken, een Toyota Rav4, ideaal voor Afrika. Dus sedert gisteren zijn We superverwend. Alvast tot 20 september,  tenzij de Berlingo weer rijdt. Misschien profiteren we wel van deze superwagen om eens naar het noorden te rijden. I hope so.