Epiloog

 Wanneer het verblijf in Togo op zijn laatste beentjes loopt, komen de bezoekers, meestal met cadeautjes, zoals geroosterde arachidenootjes, verse ananassen, verse avocado's, zelfs een fles Sodabi. Straf spul!
Over Sodabi een stukje uit Wikipedia :

Sodabi is een eau-de-vie verkregen door distillatie van palmwijn . Het is een traditionele drank in veel tropische streken, zeer wijdverspreid in West-Afrika . Het heeft verschillende namen afhankelijk van het land, de naam sodabi wordt voornamelijk gebruikt in Benin en Togo , waar het een belangrijke plaats inneemt in het dagelijkse en religieuze leven. De andere namen in West-Afrika zijn:

• Kameroen  : odontol of hâ;
• Ivoorkust  : koutoukou  ;
• Ghana  : akpeteshie  ;
• Nigeria  : ogogoro .

Sodabi is een integraal onderdeel van de voodoo- religie  ; het wordt inderdaad vaak gebruikt tijdens rituelen. Het is bijvoorbeeld de rigueur om frisdrank op de grond te gieten voor een fetisj als een offer om hem te bedanken voor een gunst die hij heeft verleend of zelfs om hem te vragen er een te verlenen.

***

Pauline en Priska (uitbaatster van schoonbroer Désiré's  Grocery American Store in Lomé).

'Sainte-Denise' en Pauline (*)

Chauffeur Yao. We hebben hem de financiën bezorgd om zijn taxi te kunnen laten herstellen. Is al besproken als vaste chauffeur voor volgend jaar !

Family : Bola en Cédric.

Laatste oogcontact, bye-bye Françoise, papa Théo, Charlotte, Ruthie en mama Enyoname!

Onze hotelschool-student, Yannick (neef).

Airport VIP-verantwoordelijke Alice.

Onze bagage, veilig aangekomen in Brussel. Net zoals wij.

Kpogan

 De N2 is een belangrijke verkeersader, die loopt van Abidjan (Ivoorkust) via Accra (Ghana), Lomé (Togo), Cotonou (Benin) tot in Lagos (Nigeria). Vier vakken, twee in elke richting met een vluchtheuvel in het midden. Deze drukke baan loopt echter door drukbewoonde gemeentes, met verkopers en winkels aan weerskanten tot voorbij Kpogan. Om de snelheid wat te temperen werden er hier en daar "dos d'ânes" (ezelsruggen-verkeersdrempels) toegepast. Soms 4 of 5 vlak na elkaar. 

Zodra je de N2 verlaat kom je in de typische zand- en kleiwegen terecht. Hieronder enkele stukjes in ons dorp. 

Charlotte

 Terwijl Françoise en Riyanna met de fiets het blokje om rijden, loopt Charlotte hen achterna. En ze komt niet eens zo ver achterop terug aan bij ons huis. Met een big smile! 

Gisteren bezoek gehad van neef Koffi, met zijn 3 dochtertjes. Allemaal op de motorfiets. Die achteraan is 'ons' Riyanna die mee op de foto wil.

 

Fotomomentje. 

Regelmatig te zien hier : de Electrische motorfiets. 

De fietsen

 Wij hebben een tijd geleden 3 fietsen opgestuurd, waaronder 2 kinderfietsen.

Vandaag besloten om de banden te laten oppompen hier om de hoek.

Er was direct een koerssfeer in de straat. 

Sedert 31 mei geen tv, geen radio. Ik heb ze nog niet gemist. Maar we hebben nu wel wifi thuis. Vroeger deed ik mijn ding ergens in één of ander cyber café waar er nog een pc vrij was. 

Familie

 We doorkruisen heel Lomé (1,3 miljoen inwoners) om familie en vriendinnen en van Pauline te bezoeken.

Justine

Cadeautje van Justine : une pagne! Maar welke koos ik? Wordt een hemdje (of 2).

Kpogan

Leandre

Pauline, chauffeur Yao, Priska (Grocery American Store 1) & Christine (Grocery American Store 2). Een 3de is in de maak. 

De chauffeur is eigenlijk een taxi-man, die tijdelijk zonder taxi zit, omdat er iemand in zijn 'gat' gereden is. Zijn taxi wacht op het budget voor de reparatie. 

Volgens mij kan hij gemakkelijk meedoen aan een Rallye. De snelheid waarmee hij door het drukke verkeer slalomt is niet normaal. En zijn vertrouwen in de onfeilbaarheid van de remmen is alleszins groter dan dat van mij. Millimeterwerk! 

Nog familie, Bola. Installateur van alu-ramen en - deuren. Heel nuttig, want onze houten ramen (boven) worden door termieten opgevreten. Achter hen de alu-ramen beneden

Dat hoopje 'stof' is het termietenwerk van één nacht. 

Le puizard- de sterfput (bezinkput)

 Er is een probleem opgedoken bij het gebruik van de nieuwe douche op de 1ste verdieping: een lichte overstroming in de kamer er onder (ook een douche). 

De (nieuwe) architect besloot na onderzoek dat er een nieuwe en betere sterfput moet komen. Elk huis is hier voorzien van een eigen waterput of boorput, met daar aan verbonden een watertank, zo hoog mogelijk op het huis. Het verbruikte water komt na het douchen of het toilet terecht in de sterfput (op voldoende afstand van de waterput) waar het geleidelijk dieper zinkt in het zand, zodoende traag gefilterd wordt en uiteindelijk terug gebruikt wordt.

Enkele beelden  van het maken van die put hieronder. Nu steekt die boven de grond uit, maar zodra het cement hard geworden is, wordt de put dieper in de grond gewerkt, door de grond er onder weg te scheppen. Ben benieuwd hoe dat zal verlopen.

De bouwstenen voor de put werden zoals gebruikelijk gisteren hier ter plekke gemaakt. 

Faire les 100 pas (wandelingske doen)

 Met Ruth even tot aan het water gewandeld.

De school van de meisjes :