Het leuke aan dit verblijf zijn de vele nieuwe hoeken en kanten waar je een beetje rust kan vinden, of een gezellig mannen-onder-elkaar sfeertje opzoeken, op het dakterras bijvoorbeeld:
Zaterdag heb ik een repetitie van Justin's kerkorkest bijgewoond. In het koor was er een meisje dat fantastisch zong. Ik heb dat tegen Justin verteld, en zondag, na de mis (duurt hier 3 uur, met gezangen die gemakkelijk 45 minuten doorgaan : er is op de hoek van onze straat een andere kerk; kerk in de zin van geloofsgemeenschap, niet het gebouw zoals bij ons; er zijn hier heel veel kerken van verschillende protestantse stromingen). Zondag stond hij met het meisje aan ons deur. Ik heb wat foto's getoond en enkele nummers van Hideaway en Sanaga Band laten horen, alles samen geen half uur. Ondertussen is ongeveer heel de schoonfamilie geland om te eten en om samen te zijn. Plots stond het meisje terug aan ons deur, ze was thuis buiten gevlogen omdat ze te laat was. Ik moest het gaan uitleggen aan de papa, samen met Justin. Volgens haar papa was ze 2 uur te laat, en had mama moeten koken in haar plaats.
Papa was een marine-officier, en een strenge ook nog. Eerst was Justin aan de beurt, in het Ewe, daarna werd ik verhoord. Achteraf schijn ik het er als een echte Afrikaan gedaan te hebben, volgens Justin. Aan het einde was ie content : zo wordt een heel slecht gedrag ten slote een kennismaking met nieuwe buren, aldus monsieur l'officier. En wij weg. Maar ze zingt toch heel schoon hoor. Fidèle, links op de eerste foto, en eronder de repetitie :
Na het 'verhoor' ben ik met de Berlingo voor het eerst langs de grote baan naar huis gereden. In het weekend is het wat kalmer, en ik moest de weg niet oversteken : rechts de weg op en een paar kilometer verder rechts de weg weer af, naar huis. Op de foto Justin en ik. Ik ken Justin al van 2007. Hij kwam toen als kleine jongen trots zijn getuigschrift van vaccinatie tonen (zie verder ergens in de blog). Ondertussen is hij een goede vriend en manusje-van-alles.
Ruth en Rihanna helpen bij de afwas :
Ik heb net van Geoffrey, de baas van het lokale cyber-café, een app gekregen om de foto's kleiner te maken. Het duurde veel te lang om ze te uploaden. Nu gaat het zeer vlot, dus : vanaf nu meer foto's.
Zondag na het eten nog wat gekaart met Nadine La Divine, Chéritta en Raabi, die een zeer listige en gewiekste kaartspeler blijkt te zijn.
Daarna, wanneer de grand-parents naar huis worden gebracht, door onze nieuwe chauffeur Violet, gaan we met de rest naar het strand. Heel dichtbij is Obama Beach. Helaas is de pc in panne en is er geen muziek. Hopelijk wordt dit gauw in orde gebracht, want met muziek was het een perfect day geweest.
Rihanna beschouwt mij als haar persoonlijk pretpark, met slaapgelegenheid :
Gisterenavond zijn Pauline en ik in onze buurt (200m) een terrasje gaan doen, zonder de hele 'hofhouding'. Het deed eens deugd. De dichtstbijzijnde bar heet 'one two, one two'. Heerlijke muziek van Franco et OK Jazz. Daarna aan de praat geraakt, via de muziek, met de patron Eloi. Die is dan nog meegekomen tot bij ons.
Normaal zijn We hier de hele tijd omringd door een 10-tal medebewoners : Enyonam met haar 3 kindjes, Kekeli en haar pa Komla, Justin, Violet de chauffeur, Christine en haar zoon Cedric (wonen niet zo ver van ons, Kossi, de papa woont in Luik). Er moet dus ook veel eten klaargemaakt worden!
One two - one two
Oh, en waar veel gegeten wordt moet Den dezen ook eens langskomen :
Onze diepvriezer make-over, mooi werk :
Nog enkele foto's, onder andere oncle Gafa's mooie tuin :
